مدل الماس عدالت و ارتباط آن با خود باوری

زمینه و هدف : با توجه به اهمیت خودباوری و لزوم توجه به انواع عدالت در سازمان و نیز با توجه به اینکه کارکنان ستادی جزء گروه هایی هستند که به دلیل نقش پشتیبانی و هماهنگ کننده شان در سازمان غالبا از نظر دور می مانند، این پژوهش بر آن است تا به بررسی ارتباط بین عدالت و خودباوری در این افراد بپردازد.   روش کار : این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بوده و جمعیت هدف آن را کارکنان شاغل در حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای که پایایی آن قبلا سنجیده شده، جمع آوری گردید. به منظور سنجش رابطه همبستگی بین متغیرها از نرم افزار spss و به منظور آزمون مدل مورد نظر از نرم افزار lisrel استفاده گردید.   یافته ها: یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطۀ معنی دار بین دو سازه اصلی پژوهش یعنی عدالت و خودباوری می باشد. یعنی هر قدر عدالت توزیعی، مراوده ای، رویه ای و اطلاعاتی در سازمان بالاتر باشد، میزان خودباوری افزایش خواهد داشت. سایر یافته های پژوهش دلالت بر همبستگی مثبت و معنی دار بین ابعاد چهارگانۀ عدالت و خودباوری دارد.   نتیجه گیری : با توجه به روابط به دست آمده از مطالعه حاضر، کمک به ارتقای هر چه بیشتر هر یک از ابعاد چهارگانه عدالت در سازمان ها و از جمله دانشگاه علوم پزشکی تهران منجر به افزایش خودباوری شده که خود می تواند در بهره وری، کارایی و اثربخشی سازمانی نمود داشته باشد، لذا در این رابطه توجه استراتژیک به شاخص های سنجش عدالت سازمانی و طراحی برنامه هایی جهت ارتقای این شاخص ها می تواند به تصمیم گیرندگان و مسئولان کمک شایانی بنماید.